روشهای جایگزین حل اختلاف در پیمان

بروز اختلاف بین اشخاص به طور اعم و بین طرف های قرارداد به طور اخص، امری طبیعی است . در اکثر موارد شاهد آن هستیم برای حل و فصل اختلافات موجود بینشان نخستین راهی که به ذهنشان می رسد مراجعه طرفین به مراجع رسمی یا همان دادگاه است . روش های دیگری علاوه بر دادگاه ها وجود دارند که باعث حل و فصلاختلافات می شوند که بر خلاف دادگاه ها که یک مراجع رسمی هستند ، این روش ها مراجع غیر رسمی می باشند . در ایران شیوه های غیرقضایی ( غیر رسمی )سهم چندانی در حل اختلافات و دعاوی ندارند و جز داوری و سازش سایر شیوه ها چندان شناخته شده نمی باشد . داوری ، سازش ، میانجیگری و.... چند نمونه از، مراجع غیر رسمیهستند . هدف از این پژوهش بررسی روشهای حل اختلاف و جایگزین کردن این روشها بجای مراجعه طرفین به دادگاه ها می باشد همچنین مساله پژوهشی ما در این تحقیق بررسی این موضوع می باشد که معیار انتخاب روش حل و فصل اختلافات کدام یک از روشهای ذکر شده می باشند البته شرایط چگونگی استفاده از این روشها هم در نظر گرفته خواهد شد . روش تحقیق در این مقاله از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی – تحلیلی و قیاسی است. امید است با وضع قوانین لازم ، تاسیس مراکز فعال در زمینه روش های جایگزین حل اختلاف و اشاعه فرهنگ استفاده از شیوه های غیر رسمی حل اختلاف بتوان همچون سایر کشورها حل بخش مهمی از دعاوی و اختلافات را به این شیوه ها واگذار نمود و از حجم پرونده ها و تراکم کار در دادگاه ها کاست

کلیدواژه ها:

روش های جایگزین حل و فصل اختلاف ، مراجع غیر رسمی ، داوری