حقوق بین الملل و امنیت انسانی

امنیت انسانی یکی از مهمترین مبانی حقوق و آزادی های بنیادین به شمار میرود. در بیشتر قوانین اساسی به این مفهوم اشاره نشده است و از این روی، باید تفاوت دقیق آن را با مفاهیم مشابه مانند آزادی فردی، امنیت حقوقی، امنیت قضایی و تضمین حریم خصوصی دریافت.امنیترا در مفهوم موسع آن مراد کردهاند و برخی نیز مفهوم مضیق برای آن در نظر گرفته اند. تفاوت در مفهوم امنیت، بیشتر ناشی از درجهی حمایت از سایر حقوق و آزادیهای بنیادین است که به فراخور مورد بر این مقوله نیز تاثیر خویش را باقی گذارده است. بنابراین، تعریف و تعیین گسترهی این مفهوم با توجه به میزان حمایت از حقوق و آزادی های بنیادین ضروری است.امنیت ملی (دولت) همگام با پیدایش دولت  ها به مفهوم حاکمیت های مستقل به منصه ظهور رسید. امنیت ملی دولت را به عنوان تنها موضوع امنیت در نظر می گرفت و دغدغه اصلی آن مصون نگهداشتن دولت از تهدیدهای نظامی خارجی بود . عدم توجه کافی به تهدیدهایی که افراد بشری را مورد هدف قرار می دادند، موجب شد که واژه امنیت انسانی وارد ادبیات حقوقی جهان شود. این واژه اول بار در کمیسیون مستقل مسایل امنیتی خلع سلاح (کمیسیون پالمه) تجلی یافت. هدف مشترک بین امنیت انسانی و حقوق بشر موجب شایبه ای شده است که برخی صاحبنظران این دو مفهوم را یکی بپندارند. با وجود این باید اشاره نمود که حوزه هایی که تحت مطالعه امنیت انسانی قرار می گیرند، گسترده تر از حقوق بشر است.

کلیدواژه ها:

امنیت انسانی ، امنیت ملی ، برنامه توسعه ملل متحد ، حقوق بشر