بررسی تحلیلی وضعیت و ماهیت داوری در حقوق داخلی و در عرصه بین المللی

پژوهش حاضر کنکاشی است در تحلیلی از ماهیت داوری در حقوق داخل و در عرصه بین المللی. داوری یک شیوه خصوصی حل اختلاف است که به موجب آن دو یا چند شخص توافق میکنند، دعوای احتمالی یا مطرح خود را نزد شخص یا اشخاصی به قضاوت مدنی بگذارند. این روش حل و فصل اختلافات، نسبت به سایر روشها، دارای مزایای بیشتری است. زیرا مراجعات افراد و ورود پرونده ها به دادگستری بالا بوده و به همین دلیل خوب است که از روشهای جایگزین حل و فصل اختلافات استفاده شود تا از میزان پرونده های وارده به محاکم کاسته شود. در این روش، طرفین اختلاف، در حل و فصل موضوع نقش دارند و علاوه بر اینکه خود میتوانند شخص داور را انتخاب کنند، در مورد قواعد داوری نیز میتوانند با یکدیگر توافق کنند و به همین دلیل نیز نتایج روش داوری، بیشتر مورد پذیرش است. همچنین روش داوری برای حل و فصل اختلافات موجب تسریع در روند رسیدگی شده و هزینه ها را نیز کاهش میدهد. مجموعه این امتیازات باعث شده است که قانونگذار در جهت ترویج داوری بخصوص در دو دهه اخیر تلاشهای بسیاری انجام دهد البته باید اهتمام شود تا این روش در کشور رونق بیشتری به خود بگیرد. چرا که موجب افزایش رضایتمندی افراد شده و مسالمتآمیزتر است. البته اگر علاوه بر قانون آیین دادرسی مدنی به قانون داوری تجاری بین المللی توجه کنیم، می بینیم داوری میتواند فراتر از حل اختلاف برود و شامل مواردی مانند تفسیر یاتعدیل قرارداد هم بشود. با توجه به اینکه در حال حاضر داوری بین المللی عمدتامبنی بر قوانین داخلی کشورها است، مطالعه سیستم های حقوقی داخلی در کنار تحلیل و بررسی در عرصه بین المللی مفید فایده می باشد. به خصوص اینکه تدوین مقررات بین المللی با توجه به همین مقررات داخلی انجام گرفته و می گیرد، با توجه به این مقررات داوری در حقوق ایران با تحلیلی از داوری در عرصه بین المللی مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

داوری تجاری ، حقوق ایران ، حقوق بین الملل ، حل و فصل اختلاف