تحلیل قانون جدید حمایت خانواده در رابطه با حضانت فرزند

نهاد خانواده به عنوان بهترین و مهمترین بستر رشد کودک، همواره مورد توجه قانونگذاران و مصلحان اجتماعی بوده است و با اتفاق نظر، همگی والدین را شایستهترین افراد برای نگهداری و مراقبت طفل معرفی میکنند. چونانکه مقدمه کنوانسیون حقوق کودک، خانواده را به عنوان جزء اصلی جامعه و محیط طبیعی برای رشد و رفاه تمام اعضای خودخصوصاکودکان معرفی کرده و تاکید میکند که کودک برای رشد کامل و متعادل شخصیتی خود میبایست در محیط خانواده و در فضایی مملو از خوشبختی، محبت و تفاهم بزرگ شود. بر این اساس قانون ایران نیز با اتکاء بر فقه امامیه، قوانین و مقرراتی مربوط به حضانت را در قانون مدنی و در قانون حمایت از خانواده مقرر داشته است. لذا با توجه به اهمیت موضوع این مقاله با هدف تحلیل قانون جدید حمایت خانواده در رابطه با حضانت فرزند انجام گرفته است که دراین نوشتار به طور خلاصه به بررسی وضعیت حضانت در ایران و شرایط مختلف آن پرداخته می شود. در مجمع مهمترین موضوع در حضانت کودک، رعایت مصلحت او است. به همین دلیل است که قانون حمایت خانواده سال 1391، به دادگاه اجازه بازنگری در تصمیم خود در رابطه با حضانت را میدهد. لذا هرگاه دادگاه تشخیص دهد که توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل بر خلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسیول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذیحق شود، میتواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یاتعیین شخص ناظر با پیشبینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند. (ماده 41 قانون حمایت خانواده مصوب سال .(1391

کلیدواژه ها:

حضانت فرزند ، قانون جدید ، حمایت خانواده ، قانون مدنی