حمایت کیفری از صغار در برابر جرائم جنسی در قانون ایران و فرانسه

کودکان به لحاظ دارا بودن ویژگی های خاص نسبت به بزرگسالان واینکه نیازمند حمایت از سوی والدین و سرپرستان قانونی هستند، باید مورد حمایت ویژه قرار گیرند. به همین دلیل، قانونگذاری برخی رفتارها را که منجر به آسیب جسمانی، روانی و عاطفی کودک می شود و یا وضعیت اجتماعی و رشد وی را به مخاطره می اندازد، تحت عنوان سوء استفاده از کودک و بی توجهی نسبت به وی یا همان کودک آزاری که غالبا توسط والدین، سرپرستان قانونی ارتکاب می یابد، جرم انگاری کرده و از این طریق کودکان را از حمایت ویژه بهره مند می سازد. در حقوق ایران با توجه به قانون حمایت از کودکان ونوجوانان، منظور از کودک بزه دیده، فردی است زیر 18 سال که علیه او جرمی به وقوع پیوسته است. 8 اما در قانون مذکور و سایر قوانین، عنصر مهمی که در بزه دیدگی ویژه کودکان باید مورد توجه قرار گیرد (یعنی همان ارتباط عاطفی و نزدیک مرتکب با کودک) در شرایط خاص نادیده گرفته شده است. در سالیان اخیر شاهد بسیاری از تجاوزات و پرونده های مربوط به قتل و تجاوز به کودکان بوده ایم که در بسیاری ازموارد موجب تشویش اذهان عمومی هم شده است. از سوی دیگر سیاست جنایی نظام تقنینی ایران با رویکردهای مختلف قالب های حمایتی و حقوقی این قشر را از زوایای دیگر موردتوجه قرار می دهد. قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 در راستای همسویی با مقررات بین المللی به ویژه کنوانسیون حقوق کودک با تغییرات و اصلاحات ماهوی در بخش حمایت از انواع بزه دیدگی کودکان و نوجوانان همراه بوده و در سن مسئولیت کیفری و شیوه مجازات نیز تغییراتی داشته است. بدین معناکه با توجه به نوع بزه رخ داده در انواع خشونت های جسمی، جنسی و روانی ضمانت اجراهای متفاوت تر وحمایت های بیشتری را مبذول داشته و با اختصاص فصلی جداگانه به مجازات ها و اقدامات تامینی و تربیتی در کودکان و نوجوانان به اصلاح و بازاجتماعی کردن آنان پرداخته است.

کلیدواژه ها:

جرائم جنسی ، اطفال ، حقوق ایران ، حقوق فرانسه