تحلیل مسیولیت و خسارت وارده بر مصرف کننده ناشی از کالای خطرناک

مسیولیت تعهد قانونی شخص بر رفع ضرری است که به دیگری وارد کرده است، خواه این ضرر ناشی از تقصیر خود وی و یا ناشی از فعالیت او باشد. مسیولیت ناشی از تولید و یا عرضه کالای معیوب یا خطرناک، ممکن است بر مبنای رابطه قراردادی مابین تولیدکننده یا عرضه کننده از یک سو و مصرف کننده از سوی دیگر، شکل گیرد. در مواردی که قراردادی وجود نداشته و یا روند شکل گیری قرارداد با اشکال روبرو شده باشد، مسیولیت حاصله از مصادیق مسیولیت های خارج از قرارداد خواهد بود. در مسیولیت ناشی از قرارداد، لازم نیست متعهدله، تقصیر متعهد را نسبت به نقض قرارداد ثابت نماید. نقض قرارداد، خود تقصیر است و مرتکب آن باید از عهده پرداخت خسارت برآید. متعهد حتی اگر ثابت نماید که تمام مواظبت های لازم را انجام داده و حداکثر تلاش خود را به کار برده، نمی تواند از زیر بار مسیولیت شانه خالی نماید، مگر آنکه نقص قرارداد را به سببی خارجی نسبت دهد. شناسایی مسیولیت قراردادی تولیدکنندگان و عرضه کنندگان برای حمایت از مصرف کنندگان کافی نیست. به همین جهت حقوق دانان در خصوص مورد، مسیولیت غیر قراردادی را بر مبنای نظریات تقصیر، تسبیب، تضمین و مسیولیت محض مطرح نموده اند که در این پژوهش به بررسی خسارت وارده بر مصرف کننده ناشی از کالای خطرناک با توجه به مبانی فوق خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

مسیولیت ، خسارت ، مسیولیت مدنی ، مصرف کننده ، کالای خطرناک