توسعه فرهنگی جامعه از رهگذر حق بر زبان مادری و آموزش

زبان بلندترین پرچمی است که بر تارک فرهنگ هر ملتی استوار نشسته است و نماد هویت هر تباری است که به گوهری بودن اصالت خود باور داشته باشد . هدف حق بر زبان مادری آن است که برای اقلیت های زبانی شرایطی ایجاد شود که به جای استفاده از زبان اکثریت ، از زبان مادری خود استفاده کنند . از آنجایی که این حق ، یک حق جمعی به شمار می رود، افراد از دیگران می آموزند چگونه از زبانشان برای ارتباط استفاده کنند . بخش اعظم این حق در حوزه آموزش اتفاق می افتد . حق بر آموزش یکی از بنیادی ترین حقوق بشری در جهان امروز محسوب می شود . حق بر آموزش را می توان حق بر انسان بودن تعریف کرد . این حق ، کلید تمامی حقوق بشر است ، چون انسانی که به حقوق خود واقف نیست ، محکوم به فنا و شکست است . حق بر آموزش به عنوان سازنده زیربنایی فهم و درک انسانی و مجرای تعین و تحقق دیگر حقوق معنوی (مبتنی بر روان انسانی)، از جمله آزادی اندیشه، بیان و مذهب، از منزلتی بسیار رفیع در میان سایر حقوق انسان برخوردار است و با عنایت به مفاد اسناد حقوق بشری موجود می توان دست کم در سطوح ابتدایی آموزش، این حق را واجد وصف آمرانه دانست. حق بر آموزش در اسناد بین المللی و منطقه ای مختلفی به رسمیت شناخته شده است .اهمیت آموزش به زبان مادری به عنوان یکی از مهم ترین عوامل رشد و توسعه فرهنگی جوامع ، رابطه مستقیمی با حق های دیگر بشری دارد . از آنجایی که آموزش در زمره حقوق الزام آور است ، دولت ها موظف اند بر اساس سیستم توسعه زبان ، اقدامات لازم برای بهره مندی اقلیت ها از حق آموزش به زبان مادری را بر اساس قوانین داخلی و تعهدات بین المللی انجام دهند .

کلیدواژه ها:

زبان مادری ، اقلیت ، حق بر آموزش ، حقوق بشر ، توسعه فرهنگی