اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر مسیولیت پذیری و خودکنترلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان فارسان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی واقعیتدرمانی گروهی بر بهبود مسیولیت پذیری، و خود کنترلیدانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان فارسان به مرحله ی اجرا درآمد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهرستان فارسان در سال تحصیلی 95-1394 بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای تعداد 150 دانش آموز انتخاب شدند و سپس 30 نفر که نمره آنان از پرسشنامه مسیولیتپذیری یک انحراف معیار پایین تر بود انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه 15 نفر) منسوب شدند. گروه های آزمایش و کنترل طی دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمونپرسشنامه های مسیولیت پذیری (کردلو، 1389 و خود کنترلی (تانجی 2004) را تکمیل کردند. سپس گروهآزمایش طی 9 جلسه ی 90 دقیقه ای واقعیت درمانی به شیوه گلاسر را دریافت کردند. نتایج تحلیل کواریانسچند متغیری نشان داد که ارایه واقعیت درمانی بر روی افزایش میانگین نمرات مسیولیت پذیری و خود کنترلیدانش آموزان موثر بوده است (P<0/05). نتیجه گیری شد که ارایه واقعیت درمانی بر روی بهبود متغیرهایپژوهش موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، مسیولیت پذیری ، خود کنترلی