واکاوی جهان کودکی و نوجوانی در ضرب المثل های فارسی با تاکید بر سازوکارهای قدرت

پژوهش حاضر به واکاوی جهان کودکی و نوجوانی در ضرب المثلهای فارسی با تاکید بر سازوکارهای قدرت میپردازد و نقش زبان را در الگوسازی، شکل گیری و جهت دهی کودکان و نوجوانان بررسی میکند. رویکرد این تحقیق را باید با توجه به ماهیت آن توصیفی تحلیلی دانست زیرا از یک طرف جنسیت گرایی ضرب المثل های فارسی را از طریق جمع آوری شواهد زبانی متعدد توصیف میکند و ازسوی دیگر به تشریح و تبیین چگونگی و چرایی این واقعیت میپردازد. داده های موردبررسی نیز، مثل هایی از زبان فارسی را شامل میشود که با تقابل، برتری و اعمال قدرت در دوران کودکی، ارتباط کلامی و معنایی دارد. مقوله های حاصل از واکاوی این ضربالمثلها بر تسری جریان قدرت در محورهای زبان و طبقه و جنس اذعان دارد و تصاویر ارایه شده، این تصور ا که زبان مجرای اعمال قدرت و مبنای نابرابریهای اجتماعی است تقویت میکند. ایدیولوژیهای حاکم و روابط پنهان قدرت براثر کاربرد مستمر در زبان، طبیعی و پذیرفتنی جلوه مینمایند و ناخودآگاه موجب تثبیت و مشروعیت ایدیولوژی های موجود در گفتار میشوند. این دریافت میتواند هم بازتابدهنده تبعیضات فرهنگی و اجتماعی در دوران کودکی و به تبع آن، بزرگسالی باشد و هم بازدارنده کودکان و نوجوانان در دستیابی به موقعیت های مهم و ارزشمند در محیطهای زیستی و اجتماعی-شان.

کلیدواژه ها:

زبان ، سازوکارهای قدرت ، نابرابری جنسیتی ، ضرب المثل ، مفهوم کودکی و نوجوانی