بررسی اوصاف به ظاهر منفی معشوق در کلیات شمس

عشق اساسی ترین و مهمترین ودیعه ای الهی است که بنیاد هستی بر آن بنا شده و در ذات فطری انسان ها عجین گشته وسبب می شود پیوسته به دنبال معشوق حقیقی باشد. شمس الدین تبریزی (582 _ 645) صوفی گرانقدر سده ی هفتم، به سببسوز عشقی که در دل دارد مقامات تبتل را تا فنا پشت سر می نهد تا خود را محو صفات عالیه ی محبوب (ذات اقدس الهی)نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی وجوه به ظاهر منفی معشوق و بیان آنها به روش توصیفی _ تحلیلی و با استفاده ازتکنیک تحلیل محتوا و شیوه سندکاوی بنیادی برمبنای سبک شناسی آماری کلیات شمس، مورد تحقیق و مطالعه قرار گرفتهاست و نتایج بیانگرآنست که: 1. دل عاشق مملو از صفات معشوق است که شمس هر پدیدهای را جلوه ای از وجود او می داند وبرای تجسمش از مفاهیم ملموس کمک می گیرد. 2 . او از جهانی سخن می گوید که درک حقایق پیچیده و سر به مهر آن باحس و عقل ممکن نیست و تنها با عبارات رمزگونه آنها را بیان می کند. 3 .در فرهنگ عشق بازی مولانا، شرح معشوق، شرح سرحضرت حق است و جامع اوصاف مخالف به نحوی که او را در بین صفاتش متحیر می سازد تا نداند به کدام صفت معشوق را بشناسد.

کلیدواژه ها:

شمس ، معشوق ، غزلیات ، اوصاف به ظاهر منفی ، عشق