بررسی برخی مولفه های سبکی مشترک ادب غنایی در آثار فخر الدین اسعد گرگانی و نظامی (خسرو وشیرین ، لیلی مجنون ، ویس و رامین)

یکی از جلوه های شور انگیز ادبیات جهان ، ادب غنایی است که از دیر باز در ادبیات همه ی فرهنگ ها ، موضوعی جذاب و موردتوجه بوده است .ادب غنایی میراث عظیم جوامع بشری است. اکثر شاعران و نویسندگان بدان پرداخته اند. و اثار فاخری در اینزمینه به جای گذاشته اند. درواقع ادب غنایی زبان احساسات و عواطف نازک و بیان کننده ی بازتاب های ظریف فرد است. بانگاهی اجمالی به اثار غنایی برخی شاعران این سوال در ذهن متبادر می شود که آیا موضوع اصلی اثار غنایی صرفا بیان عشق وحالات عاطفی است با بررسی برخی از اثار غنایی (خسرو و شیرین ، لیلی و مجنون ، ویس و رامین) در می یابیم که شاعرانمنظومه های غنایی ، با شناخت عمیق ، نسبت به زبان و فرهنگ قوم خود و زبان ادبی و قواعد شعری و سبک شناسی و داستانپردازی علاوه بر پرداختن به بیان عشق ، ویژگی های سبکی دیگری را نیز با عواطف و احساسات همراه ساخته اند که زیباییاثارشان را دو چندان کرده است.

کلیدواژه ها:

ویژگی های سبکی ، ادبیات غنایی ، نظامی ، فخر الدین اسعد گرگانی ، لیلی و مجنون ، خسرو و شیرین ، ویس ورامین