فرایند های واجی مرکزی شدگی و قلب در گونه های کردی ایلامی

هدف از نگارش مقاله حاضر، شناسایی فرایندهای واجی مرکزی شدگی و قلب در گونه های کردی ایلامی بر اساس چارچوب واج شناسی زایشی می باشد. به این منظور 20 گویش ور انتخاب و از طریق پرسشنامه تدوین شده با آن ها مصاحبه کرده اند. به علاوه نگارنده نیز گویش ور گونه کردی فیلی و آشنا به سایر گونه ها می باشد. در انجام این پژوهش از منابع مکتوب مانند: پایان نامه، مقاله و سایر کتاب های موجود در این زمینه نیز به عنوان پیشینه پژوهش استفاده شده است. از میان 600 داده جمع آوری شده، به علت محدودیت حجم مقاله مهم ترین آنها مطرح شده اند. این داده ها بر مبنای الفبای بین المللی آی پی ای آوانگاری شده اند و روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد. برخی از مهم ترین دستاوردهای پژوهش عبار ت اند از: 1. همخوان های قبل از واکه /o/ که دارای مشخصه [پیشین] هستند، با ایجاد همگونی بین واکه و همخوان در این مشخصه، واکه پسین /o/ به واکه مرکزی [] تبدیل می شود.2. در میان دو همخوان متوالی گرفته، اگر 1 C یک همخوان تیغه ای و 2C همخوانی ملازی یا نرم کامی باشد، فرایند قلب بین دو همخوان مجاور در یک هجا اتفاق می افتد. 3. در خوشه های پایانی واژه های گونه های کردی ایلامی، اگر توالی دو همخوان وجود داشته باشد و عضو دوم توالی دارای مشخصه [- رسا] باشد، فرایند قلب اتفاق می افتد تا اصل رسایی رعایت شود .

کلیدواژه ها:

همخوان ، واکه ، مرکزی شدگی ، قلب ، واج شناسی زایشی ، گونه های کردی ایلامی