بررسی جلوه های مدارا در آثار منثور مولانا

مدارا به معنای تحمل کژی ها ی مردم و رفتارهای ناروای آنان ،عدم ابراز تندی در قبال آن ها و یکی از راه های سیر و سلوک عرفانی است که در اندیشه ی اسلامی و تصوف به رعایت آن تاکید فراوان شده است .هرچند مدارا در حوزه های سیاسی،اخلاقی ،اجتماعی و روانشناسی مورد بررسی قرار گرفته است .آنچه که مد نظر ماست مدارای اخلاقی است که رعایت و اجرای آن می تواند در تقویت پیوند های اجتماعی و انسجام وحدت موثر واقع شود .مولانا ضمن سلوک عرفانی ،فریادشوریدگی و روح بزرگ حقیقت جویی در مسایل گوناگون سیاسی و اجتماعی تامل می ورزد و با لحنی صریح از بحراناخلاق در اجتماع سخن می گوید و در این راه از آموزه های اخلاقی و اسلامی ،بیان قصه و تمثیل در لابلای آثارش بهره می جوید .مردم دوستی و مدارای وی با صاحبان اندیشه ،مثال زدنی است .در این مقاله به آثار منثور مولانا ،از جمله فیه مافیه ومجالس سبعه پرداخته شده است .نتایج به دست آمده نشان دهنده ی این است که فیه مافیه از بین آثار منثور مولانا ،بیشترین الگوی مدارایی را در خود دارد .مدارا در آثار مولانا جنبه ی اخلاقی و فردی دارد اما تبعات آن به افراد اجتماع قابل تعمیم است .صبر از بیشترین جلوه های مدارا و حرص از بیشترین موانع مدارا در آثار مولانا محسوب می شوند .

کلیدواژه ها:

مدارا ، مجالس سبعه ، فیه ما فیه ، جلوه های مدارا ، موانع مدارا