بررسی تطبیقی مفهوم تجلی در دیوان حافظ و قصیده ی تاییه ی کبری ابن فارض

امروزه ادبیات تطبیقی در جهان رشد و گسترش زیادی کرده ،به گو نه ای که بیشتر دانشکده های جهان گروه ادبیات تطبیقی با انواع گرایش ها را دارا می باشند. بر این اساس نگارنده برآن شد تا در این راستا میان اندیشه های عرفانی حافظ درمبحث تجلی و صوفی نامدار ابن فارض حموی مقایسه ای هر چند مختصری داشته باشد،تا به یکی از اهداف ادبیات تطبیقی که همانا تفاهم و نزدیکی میان مردم جهان از طریق آشنایی با ادبیات سایر ملتهااست دست یافته باشد . تجلی نور مکاشفهای است که از حضرت حق بر دل عارف ظاهر می گردد، و دل را می سوزد و مدهوش می کند . در عرفان نظری و حکمتاشراقی و ذوقی ،خلقت جهان عبارت از؛ تجلی حق که بر اساس آن خداوند همه چیز را آفرید.حافظ آفرینش جهان را آفرینش حبی، و ناشی از تجلی الهی می داند ابن فارض معتقد است که، هر زیبایی و ملا حتی که در جهان است به واسطه ی زیبایی حضرت محبوب و خداوند می باشد

کلیدواژه ها:

حافظ ، ابن فارض ، تجلی ذات ، تجلی صفات ، تجلی افعال