ادبیات کودک و نوجوان در دورهی ساسانیان

کودکان و نوجوانان از روحیات و تمایلاتی خاص، برخوردار هستند و گذشته از آن، دوران کودکی هر فردی درتکوین شخصیت او بیتاثیر نیست. بنابراین نوشتن متنی برای کودکان، کاری پر مخاطره و حساس و نیازمند ادبیاتی متناسببا فهم و درک آنها است، تا پاسخگوی نیازهای کودکانهی آنها باشد. این نوع از ادبیات به مفهوم امروزی آن از نیمه دوم قرن نوزدهم رایج شد اما، این بدان معنا نیست که در ادوار گذشته هیچگونه ادبیاتی برای کودکان وجود نداشته و یا حتیبه آن توجهی نمیکردند؛ ادبیات کودک با فرهنگ و تعلیموتربیت هر ملتی به شدت در ارتباط است و در واقع زمان و مکان مشخصی ندارد. هدف این پژوهش، شناخت متونی است که در زمان ساسانیان برای کودکان آن دوره نوشته شده واینکه آیا میتوان به این متون که بیشتر در قالب پند و اندرز است، به عنوان ادبیات کودک و نوجوان نگریست و همینطورکوشش شده است نقش آموزش و پرورش جامعهی ساسانی، در آفرینش ادبیات کودک آن دوره نیز بررسی شود. علاوه بر اندرزنامههای عمومی که از لابلای آنها میتوان به اهمیت آموزش کودکان پی برد،به دو اندرزنامهی مخصوص کودکان برمیخوریم به نام خویشکاری ریدکان و اندرز خوبی کنم به شما کودکان در نتیجه میتوان وجود چنین آثاری هر چند اندک را به عنوان مدارکی دال بر ادبیات کودک دوره ساسانی با سبک و شیوهی ادبی آن دوره به شمار آورد. پژوهش حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی و به روش کتابخانهای و با تکیه بر متون پهلوی بازمانده از دورهی ساسانیان،ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، اندرزنامه ، کودکان ، ساسانیان ، آموزش و پرورش