مولفههای انسان حقانی در اندیشه مولوی

یکی از پرسش های اصلی بشر چیستی خود است. برای او هیچ پرسشی دشوارتر از شناخت هستی خویش نبوده است. این پرسش ها در مناسبات انسان با خدا و خداوند در انسان تبلور یافته است. بسیاری از اندیشمندان و فیلسوفان تلاش کرده اند تا به این پرسش پاسخ گویند. دغدغه اصلی مولوی یافتن حقیقت وجودی انسان بوده است. آثار این عارف برجسته انسان مدارانه نیست ولی درباره انسانهاست. وی برجستهترین آموزههای بشری در فهم مناسبات هستی را بیان کرده است. در این پژوهش تلاش کردهایم تا با روشی تحلیلی، توصیفی مولفههای انسان از نظر مولوی را نشان دهیم. وی معتقد به وجهی از انسان است که از آن به انسان جهان زبانی یا انسان حقانی نام میبرد. از نظر مولوی انسان برای سیر وجودی خویش و رسیدن به مرتبه کمال انسانی که نهایت حد سیر کمالی است، باید از مولفههایی برخوردار باشد. بنابراین وی باید از فرع عالم خارج گردد تا همه هستی شود.

کلیدواژه ها:

هستیشناسی ، وجود شناسی ، انسان حقانی ، مولوی