بارقه های اخلاق در آینه ی مقامات حمیدی و گلستان سعدی

از مهم ترین مضامینی که در آثار شاعران و نویسندگان توانمند ادب فارسی جایگاه ویژه ای دارد،مضامین اخلاقی می باشد. محدوده ی اخلاق یکی از ابعاد برجسته ی شخصیت انسان را می سازد که در تمامیادیان آسمانی به خصوص دین مبین اسلام بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در کتاب آسمانی ما، قرآن ، احادیث و روایات انبیا و اولیای دین، نیز رعایت آن از محبوبترین اعمال در نزد خداوند پس از عمل به واجباتاست؛ چه در رابطه با اظهار عبودیت به درگاه الهی و چه در ارتباط با زندگی بشر و روابط انسانی و حتی در انجام امور شخصی باشد. درین پژوهش به جایگاه مضامین اخلاقی در گلستان سعدی و مقامات حمیدی به عنواندو اثر مهم نثر فارسی در قرن های ششم و هفتم هجری پرداخته می شود تا نقش و کارکرد این و مضامین در اندیشه و کلام سعدی شیرازی و قاضی حمید الدین بلخی ، مورد نقد و بررسی قرار گرفته، در مورد فضایل و رذایل اخلاقی از دیدگاه ایشان تامل بیشتری گردد