تلمیح در دیوان عبدالجواد ادیب نیشابوری
محل انتشار: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 526
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0350
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
چکیده مقاله:
هر شاعری برای ایجاد ارتباط دقیق تر با مخاطب خود از روشها و تکنیکهای خاصی بهره میبرد که یکی از این تکنیکها تلمیح است. تلمیح که در حیطه علم بدیع از آن سخن به میان میرود حقیقتا پلی میان حال و گذشته است. ادیب نیشابوری(1344-1281ه ق) یکی از شاعرانی است که در دوره مشروطه میزیسته و از ضعف بینایی شدیدی رنج می برده، ولی در طول حیات علمی خود، شاگردان زیادی از جمله: ملکالشعرای بهار و بدیعالزمان فروزانفر را به جامعه ادبی تقدیم کردهاست. اشعار وی رنگ و بوی چندانی از دوره مشروطه و حوادث آن ندارد و به قول شفیعی کدکنی شاعر حاشیه مشروطیت است. در این مقاله سعی شده است تا علاوه بر بررسی تلمیح وانواع آن در دیوان عبدالجواد ادیب نیشابوری، بسامد آن نیز سنجیده شود . این پژوهش بر پایه تحقیق کتابخانهای صورت گرفته است و طی آن مشخص شد که در دیوان اشعار ادیب، حدودا 5/13 %ابیات را تلمیح تشکیل داده است. بیشترین بسامد تلمیحات (تلمیح مرکزی) را پیامبران و ایمه به خود اختصاص دادهاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا زادگی میرزایی
دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان یزد-پردیس شهیدان پاکنژاد
محمدجواد جلایق
دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان یزد-پردیس شهیدان پاکنژاد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :