نقش تربیتی صبر بر بهروزی انسان بر اساس اشعار دیوان شمس تبریزی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تربیتی صبر بر بهروزی انسان در دیوان شمس تبریزی به روش اسنادی انجام پذیرفت.با توجه به اشعار مختلف موجود در این دیوان، پدیده ی بردباری، از استقامت ورزیدن در برابر شداید آغاز می شود،حرکت و سیران فرد را در جهت مطلوب زندگی و ورای غم هدایت می کند، انسان را جلا می دهد؛ ناخالصی ها و ترس های بی دلیل را از او می زداید، خرد را پرورش می دهد، شماتت و نهیب دیگران را بی اثر می کند و در پایان فتح و ظفر و وصل یار را به ارمغان می آورد. صبر، موطن امید و رستگاری است. مولوی تاکید می کند که شکل مطلوب زندگی، یکنواختی و روزمرگی مهلک نیست، بلکه تپش مداوم، تقابل و تعامل است. عارف با صبر و شکیبایی موانع را پشت سر می گذارد و خود و زندگی خود را به طور هم زمان می سازد

کلیدواژه ها:

مولوی ، دیوان شمس تبریزی ، صبر ، استقامت ، جلا ، فتح ، وصل