مقایسه عرفانهای فراروانشناختی با آموزه های اسلامی با تاکید بر قانون جذب

یکی از مباحثی که در چند دهه ی اخیر تحت عنوان عرفانهای جدید ازآن یاد می شود معنویتهای فراروانشناسی است .پیروان این مکاتب عقیده دارند مشکلات روانی )مثل اضطراب، افسردگی و سایر گرفتاریهای روانشناختی( را می توانبا آموزه هایی که در این مکاتب ارایه می شود برطرف نمود. قانون جذب فرضیه ای در مورد قدرت ذهن می باشد که در بعضی از مکاتب و معنویتهای نوظهور از سوی پیروان و مدعیان آن به عنوان قانون مسلم و خدشه ناپذیر ارایه شده است.آن چه در این میان مایه ی تامل است این که برخی آموزه های این قانون در ظاهر با آموزه های اسلامی مشابهتدارد و این امر دستاویز مریدان و مدعیان آن جهت ترویج در کشورهای اسلامی شده است .لذا این تحقیق در پاسخ به این سوال که آموزه های قانون جذب به چه میزان با آموزه های اسلامی مطابقت دارد چه وجوه تشابه و افتراقی بین این قانون با آموزه های اسلامی وجود دارد انجام شده و به این نتیجه رسیده است که قانون جذب علی رغم آن که در ظاهر در برخی موارد نظیر تاکید بر توانمندی انسان،عدم خلق حوادث بر اساس بخت و اقبال،تاثیر خوبیها درزندگی،تاکید بر سخاوت،تاکید بر قدردانی،شفابخشی خنده،نهی از نفرین کردن،تاکید بر حسن ظن همسو با آموزه های اسلامی به نظر می رسد کاستیها و تفاوتهایی فاحشی با آموزه های اسلامی دارد. این قانون در اموری نظیر غفلت ازجایگاه مشیت الهی در امور،غفلت از نقش ایمان در موفقیت ،تناقض با تاکید اسلام بر منع دنیا دوستی، تناقض با نفیخودباوری افراطی در اسلام، تناقض با تاکید اسلام برهمدردی و همیاری، تناقض با واقع گرایی،تناقض با سنتهای مسلم الهی،تناقض با تاکید اسلام بر سعی و تلاش به طور کامل با آموزه های اسلامی در تناقض می باشد .هدف اصلی این مقاله اتخاذ رویکردی آسیب شناختی به قانون جذب بر اساس آموزه های اسلامی است که در این راستا سعی شده است به بررسی وجوه تشابه و افتراق این قانون با آموزه های اسلامی بپردازد.

کلیدواژه ها:

قانون جذب ، عرفانهای فراروانشناختی ، آموزه های اسلامی ، وجوه افتراق)قانون جذب با اسلام( ، وجوه تشابه )قانون جذب با اسلام