تحلیل رابطه نظری عرفان و سیاست

عرفان و سیاست از مهمترین شاخههای رشدیافته دانش و ذوق بشری هستند که رویکرد غالب آنها با یکدیگر متفاوت است. سیاست غالبا معطوف به عالم ظاهر و عرفان متمایل به عالم باطن پنداشتهمیشود اما با وجود همه اختلافات، از حیث نظری و تاریخی وجوه تطابق و همکاری واضحی میان این دو شاخه از علم و فرهنگ انسانی مشاهده میگردد. در این پژوهش برآنیم تا ارتباط میان عرفان وسیاست را از دیدگاه متفکران پارسی زبان معاصر و نیز خود صوفیه )به ویژه صوفیان نخستین( توصیف و تحلیل کنیم. به این منظور ابتدا اندیشههای مخالفان و موافقان ارتباط نظری میان عرفان و سیاست رادر میان اندیشمندان معاصر تببیین میکنیم و سپس آنها را مورد تحلیل و ارزیابی قرار میدهیم. در مرحله بعد اقوال مرتبط با این موضوع را در کتب صوفیان نخستین وامیکاویم و در نهایت به مقایسهو جمع بندی میپردازیم. چنانکه خواهیم دید با وجود عدم همخوانی عرفان و سیاست در برخی از جهات، در بسیاری مواضع این دو با یکدیگر ارتباط طولی دارند و صوفیان نخستین نیز که به سرچشمه- های عرفان نزدیکتر بودهاند به طور ضمنی به این موضوع اشاره کردهاند

کلیدواژه ها:

عرفان ، تصوف ، سیاست ، نظری