نوآوری های ابن سینا در تبیین آنتولوژیک واژه ی عشق

ابن سینا در تبیین واژه ی عشق و استفاده از آن در چارچوب یک نظام هستی شناختی، پیشتاز حکمای اسلامی است. او عشق را مساوق هستی شمرده و آن را برحسب مراتب وجود، در تمامی ذرات عالم، جاری و ساری دانسته و حرکت، تغییر، تبدل وتفکر را نتیجه ی شوق و عشق در موجودات می داند و به خصوص، عشق در انسان را از نهادههای الهی در ذات آدمی قلمداد می کند. اندیشه ها و نوآوری های او، پس از وی، مورد توجه و استفاده ی حکمای اسلامی، به ویژه صدرالمتالهین شیرازی قرار گرفته است. ارایه ی تقسیم بندی عشق در انسان، مساوقت عشق با وجود و خیر، تحلیل شوق در هیولا، صور و اعراض، تبیین عشق در نفوس نباتی و حیوانی، اثبات عشق در ذات حق تعالی، تشکیک عشق در تمامی مراتب وجود، تشریح محاسن و برکات عشق مجازی انسانی و تبیین رابطه ی آن با عشق حقیقی از جمله ی این نوآوری ها به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

عشق ، شوق ، معشوق ، وجود ، خیر ، تشکیک وجود