سوگنامه اهل بیت (ع) در اشعار دعبل خزاعی

سوگنامه اهلبیت(ع) در دوره عباسی بارزترین انواع شعر شیعه است که از عشق شاعرانی چون؛ دعبل خزاعی به اهلبیت(ع) و از عاطفه حزن و غضب وی سرچشمه گرفته و در پرتو ماتم سرایی بر شهیدان و با شرح و توضیح اوضاع سیاسی و اجتماعی، تصویر وقایع، بیانعظمت فاجعه به دفاع از اسلام برخاستهاست. بدین ترتیب این شاعر، شعر رثایی اهلبیت(ع) را از ماتم سرایی صرف بیرون برده و پیامرسان شهیدان اسلام و یاران وفادار آنان در عصرعباسی گشتهاست. این شاعر شیعی متعهد، در سوگنامه خود درباره اهلبیت (ع) به ریشهیابی مصیبتها و ظلمهای رفته برخاندان عترت پرداخته و ریشه همه بیدادگریهایی که بر اهلبیت(ع) رفته را تصمیم سقیفه بنیساعده میداند. او با پیوند دادن رخداد کربلا به واقعه سقیفه، به ابعاد فاجعه و مصیبتهایی که در کربلارخ داده، پرداخته و هدفش در ابتدا تبلیغ معارف تشیع و پاسداری از اصل ولایت و رهبری اهل بیت(ع)( و سپس تحریک احساسات و تحریض مردم به انتقام از دشمنان اهل بیت(ع) میباشد.

کلیدواژه ها:

اهل بیت(ع) ، سوگنامه ، دعبل خزاعی ، عصر عباسی