بلاغت در نهج البلاغه

تابلوهای زیبای تشبیهی نهجالبلاغه، از طرحهای ابتکاری، رنگآمیزی متنوع، وسعت و عمق بینش، مناظر پویا و پرتحرک، دقت و ظرافت، هماهنگی و تناسب شگفت آور، موسیقی سحرانگیز، وحدت و انسجام فوقالعادهای تشکیل شده که از خیالیقوی و عمیق و عاطفهای جوشان و صادق و اندیشهای غنی و خلاق سرچشمه گرفته است. از مهمترین زوایای هنرامام(ع) در استفاده از تشب یه این است که ایشان مفاهیم مهم و اندرزهای انسانی را با استفاده از تشبیه در اختیار درک و فهم مخاطب قرارمی دهد. قرآن کریم، اهل بیت، اسلام، دنیا و متعلقاتش، تقوا و طاعت الهی، موضوعاتی هستند که بیشترین تشبیهات را بهخود اختصاص دادهاند. هنر و ادبیات امام(ع) و ازجمله تصاویر ادبی وی برای خود هنر و ادبیات نیست و همه وجود ایشان درخدمت انسان ساز ی، هدایتگری و ارشاد و نجات مردم است . ادبیات علی (ع) مدرسه زیبایی شناسی و هنر بیان است.تشبیه، استعاره و تشخیص یکی از پرکاربردترین مباحث زیبایی شناسی در راستای سهولت درک معنی شناخته می شود و ازاین طریق است که توان تصویرپردازی، توسعه فراوان می یابد از عناصر برجسته در کلام آن حضرت است. از ویژگی ها و امتیازات منحصربه فرد کلام امام (ع) این است که چند بعدی و از بند زمان و مکان خارج است؛ از این روست که همیشه زنده و ماناو پویاست و هر نسلی در هر دوره ای می تواند از آن بهره ببرد.

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، تشبیه ، استعاره ، تشخیص ، بلاغت