بررسی تطبیقی دو آرایه ی ادبی استعاره مکنیه و کنایه در مرزبان نامه
محل انتشار: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,523
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0839
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
چکیده مقاله:
دو آرایه ی ادبی استعاره و کنایه به صورت گسترده در ادب فارسی استعمال شده است از میان انواع استعاره، استعاره مکنیه یا کنایی کاربرد وسیع تری دارد . در استعاره ی مکنیه گاه مستعار منه محذوف انسان یا حیوان است این قسم از استعاره یمکنیه به تشخیص یا جان بخشی و جاندارانگاری معروف است. بخشی دیگر از استعاره ی مکنیه آنیمیسم است که در این حالت همه چیز جاندار انگاشته می شود .اما کنایه و اقسام آن هم از پرکاربردترین آرایه ها در پهنه ی ادبیات است. دراین پژوهش ابتدا به تعریف این دو آرایه ادبی می پردازیم ، سپس چگونگی استفاده از آنها را در کتاب مرزبان نامه تالیف سعدالدین وراوینی مورد بررسی قرارمی دهیم. از ویژگی های سبکی این کتاب که به نثر فنی نوشته شده استفاده ی فراوان از صناعات ادبی است
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :