جلوه های سبکی در اشعار پیشاهنگان شعر فارسی قرن سوم هجری

از آنجا که شاعران بی دیوان قرن سوم هجری را می توان آغاز گران شعر در ادب فارسی قلمداد کرد ، بنابراین بررسی سبک شناسانه اشعار آنها میتواند کمک شایانی به شناخت قریحه ی این گروه از شاعران و شیوه شاعریشان بنماید .شاعران بی دیوان ، شاعرانی هستند که دیوان آنها در اثر تحولات تاریخی و سیاسی از بین رفته و امروزه اشعار اندک و پراکنده ای از آنها در تذکره ها یا کتب لغت موجود است که همین میزان اندک اشعار هم در بررسی نگرش و جهان بینی آنها می تواندراهگشا باشد .سبک شناسی علمی است که به وسیله آن می توان به طرز شاعری شاعران و نویسندگان پی برد و سه سطح آوایی) زبان ( ، فکری و ادبی را شامل میشود . ازآنجا که چنین موضوعی تاکنون کمتر مورد توجه محققان قرار گرفته، پس در این مقاله سعی میشود ویژگیهای سبک شناسی شعر شاعران بی دیوان قرن سوم در سطح زبانی ، فکری و ادبی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد تا بتوان جلوه های کار آمد و موثر مسایل عمده ی شعری و سبک خراسانی را از دیدگاه شاعران مذکور نشان داد و به نتایج قابل توجهی دست یافت

کلیدواژه ها:

شاعران بی دیوان ، شعر قرن هجری ، سبک شناسی و ادبیات