تحلیل ساختار روایی داستان کوتاه مرکب محو از جمالزاده بر مبنای نظریه ژنت

محمدعلی جمالزاده یکی از برجستهترین چهرههای داستاننویسی ادبیات فارسی معاصر ایران است که با نوشتن داستان یکی بود یکی نبود آغازگر سبک نویسندگی واقعگرا در ایران شد. در این پژوهش که با هدف شناسایی وجوه روایتی، زمان دستوری و لحن داستان کوتاه مرکب محو از جمالزاده، براساس نظریه ژرار ژنت صورت پذیرفته، تلاش گردیده تا به روش توصیفی- تحلیلی، به بررسی وجه، زمان و لحن داستان کوتاه مرکب محو پرداخته شود، از این رو داستان کوتاه مرکب محو در بخشهای: زمان و زیرمجموعههای: ترتیب، تداوم و بسامد، در سطح وجه در زیرمجموعههای: فاصله و کانونسازی (مولفه ادراکی، روانشناختی و ایدیولوژی) و همچنین در سطح لحن و چندصدایی مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه این بررسی نشان از آن دارد که داستان مرکب محو در سطح وجه و مولفه شناختی از کانونسازی درونی، در سطح ادراکی از دو مولفه فرا مکانی و فرا زمانی، در سطح زمان از گذشتهنگری و وقفه وصفی و همچنین در سطح لحن از چند صدایی بیشترین بهره را برده است. و همچنین داستان کوتاه مرکب محو جولانگاه ارایه ایدیولوژیهای متفاوت بوده و به شخصیتها اجازه ابراز عقاید داده شده است.

کلیدواژه ها:

روایت ، ساختار روایی ، نظریه ژنت ، جمالزاده ، مرکب محو