بررسی ویژگیهای برجسته سازی کلام درمنظومه حیدربابایه سلام سروده ی شهریار

سید محمد حسین شهریار شاعر نام آور معاصر منظومهای با عنوان حیدربابایه سلام دارد که به زبان ترکی آذری سروده است. وی در این منظومه از بدایع هنری و صنایع شعری فراوانی سود جسته است که در رسالهی حاضر به بررسی کلیهی بندها و ابیات منظومه بر اساس نظریهی لیچ موارد برجستهسازی آنها پرداخته و امثله و شواهد کافی در قاعدهافزایی و قاعدهکاهی و جهات دیگر برجستهسازی وتفکر اسطوره ای پرداخته شده است. ویژگیهای ناتورالیستی و طبیعتگرایی منظومهی مسحور کننده، زبان و بیان سادهی آن را بسیار برجسته کرده است. انطباق اصول برجستهسازی در منظومه، و اصولابررسی جهات برجستهسازی آن مورد توجه این تحقیق بوده است. در این مقاله در بحث برجسته سازی از انواع انسجام و پیوستگیهای درونی منظومه نیز بحث شده است. این پیوستگیهای در زیر ساختار صوری و فرمال این منظومه به صورتنهفته باقی مانده است. میزان توانایی یک ذهن خلاق تماما بستگی به خلق همین پیوستگیهای درونی و ماهوی دارد که یک شاعر را از دیگری متفاوت میسازد. در این رساله پر از بحث مستوفی پیرامون ظرایف و دقایق هنری و زبان شناختی گویش آذری شهریار، موارد مهم قاعده افزایی و قاعدگاهی در منظومه حیدربابایه سلام با اصول استخراج آماری در جدولی خاص تنظیم گردیده است که امیدواریم جهت پژوهش های آینده در این زمینه قابل استفاده پژوهشگران باشد

کلیدواژه ها:

برجسته سازی ، قاعده افزایی ، قاعده کاهی ، طبیعتگرایی ، تفکر اسطوره ای