بررسی مضمون آفرینی ابزار جنگ و شکار در دیوان صایب تبریزی

مضمون آفرینی که از ویژگیهای برجسته سبک هندی است، ایجاد و یا کشف رابطه و پیوند تازه میان امری ذهنی با عینی است که به ظاهر هیچ پیوندی میان آنها نیست. در میان شعرای سبک هندی، صایب تبریزی مضمون سازترین شاعر ایرانی، بانگاهی ذره بینی، بر شیء و اجزای سازنده آن متمرکز میشود و با توازنی که از طریق اسلوب معادله بین اندیشه و حالات نفسانی خود و دنیای برون برقرار میکند، طرزی تازه را پیش گرفته و مضامین جدیدی خلق میکند. در این نوشتار برآنیم تا دریابیمصایب با داشتن نگاه باریکبینانه و موشکافانه، برای ساختن مضامین تازه از چه زاویهای به ابزار جنگ و شکار نگریسته است و دیگر آنکه با وجود روحیه لطیف و شاعرانه چگونه از این نوع ابزار ناملایم مضمون آفریده و از چه شیوهای در خلق آن استفاده کرده است بررسی و تحلیل این عناصرکیفیت خیال شاعر و دقت او نسبت به دنیای اطرافش را روشن میسازد همچنین با بیان ذهنیت شاعر در شگردهای مضمونآفرینی، خصوصا در اسلوب معادله، علاوه برآنکه باورها، عقاید و اندیشههای تعلیمی شاعر به وضوح نمایان میگردد لطافت طبع وی در چگونگی کاربرد این اشیاء آشکار میشود

کلیدواژه ها:

بلاغت ، سبک شناسی ، صایب تبریزی ، مضمون آفرینی ، ابزار جنگ و شکار