تحلیل روانشناختی منظومه ویس و رامین بر اساس نظریه لیبیدوی فروید و فرایند فردیت یونگ

منظومه ویس و رامین، داستانی است با اصل کهن – عهد اشکانی – و به دلیل همین قدمت، می توان نمودهایی از کهن الگوهای یونگ را در آن به نظاره نشست. در پژوهش پیش رو، داستان بر اساس نظریه لیبیدوی فروید یا سایقه جنسی 1 اوو فرایند فردیت یونگ مورد مداقه قرار گرفت، که نتیجه حاصل از آن، تبدیل شدن یک عشق ابتدایی و زمینی به عشقی بسیار متعالی و والا بود و این همان خودشناسی است که در ادیان مختلف به آن توصیه شده است. کهن الگوهای اصلی کهیونگ در آثارش از آن ها نام می برد، در این داستان مورد بررسی قرار گرفت؛ که از جمله آن ها: پرسونا، سایه، آنیما وخود است و در کنار این صور مثالی، اشاره ای شد هرچند گذرا، به نماد ماندالا که یونگ آن را رمزی از عدد هفت و نشانه به فردیت رسیدن می داند. این داستان حکایت رسیدن رامین به آنیمای مثبت و در نتیجه خودشناسی او است

کلیدواژه ها:

ویس و رامین ، یونگ ، پرسونا ، سایه ، آنیما ، خود ، فرایند فردیت