کاوش بن مایه عشق در سروده های فروغ فرخزاد و سعاد الصباح

عشق همان راز هستی وسبب زیستن هرموجودی بر روی این کره خاکی است، عشق را می توان تنها عاملی دانست که تامین کننده حیات بشری می باشد زیرا ؛ بی گمان محرک روح آدمی است وآنگاه که روح بشر دارای حیات گردد، انسانیت نیز دراو تبلور می یابد. نوشتار پیش رو نیز باتوجه به جایگاه والای عنصرعشق در قالب حیات بشری به صورت عام، و در دایره شعروادب به صورت خاص، به تبیین نگاه شاعر زن معاصرفارسی زبان: فروغ فرخزاد ونیز شاعرزن معاصر عرب زبان: سعاد الصباح ، به این موضوع پرداخته است. جستار پیش رو که درقالب مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی فراهم آمده، مشتمل بر وجوه تشابه درونمایه سرودههای دو شاعرنام برده، نسبت به عنصرعشق وانواع آن است.در پس دستاورد های این نوشتار نیز باید یادآور شد؛ شعر فروغ نموداری از عشق ورزی به جنس مرد در سراسر زندگی است، به دیگر بیان باید فروغ را بنایان گذار این گونه عشق ورزی درادب معاصر پارسی دانست. دیگر نتیجه آنکه؛ یکسانی اندیشه فروغ و همتای عربش سعاد در هم آوایی با مرد در قالب عشقی پاک و عفیف، ازدیگر اشتراکات شعری ومحتوایی بن مایه عشق در ادب معاصر فارسی وعربی است . گفتنی است ؛ سعاد الصباح در سروده هایش سعی دارد به دیگر ملل نیز چون زادگاه ووطن خویش بنگرد، اما این نگاه فرا وطنی در سروده های فروغ یافت نمی شود ، بلک ه وی تنها به سرزمین خود التزام دارد وبس. همچنین هر دو شاعر زن مورد پژوهش، جان نثاری مادرانه را نوعی از عشق برتر انسانی مطرح ساخته، و بدان رنگی از فراق عاشق ومعشوق غزل قرن های پیشین بخشیده اند.

کلیدواژه ها:

عشق ، شعرمعاصر ، فروغ فرخزاد ، سعادالصباح