تحلیلِ روایتِ مرگ بونصرِ مشکان در تاریخ بیهقی با استفاده از رویکردهای تأویل گرایانه

قید و بندهای جامعه استبدادی زمان بیهقی در متن تاریخ او به صورت پیچش‌ها و تناقض‌های معنایی آشکار می‌شود که متن را سرشار از مقاصد ناگفته و گفته‌های کنایی می‌سازد. دریافتن معنای حقیقی متن تاریخ بیهقی، بدون تحلیل این پیچش‌های معنایی امکان پذیر نمی‌باشد. پیچیدگی و ابهام در تاریخ بیهقی از آن رو وجود دارد که بیهقی تاریخ نگاری است که سعی در بیان حقایق دارد و از سویی از بیان مستقیم این حقایق، احساس خطر می‌کند. تضاد و تناقضِ میانِ دیدگاهِ علمی و منطقی بیهقی به تاریخ‌نگاری و شرایطِ استبدادی جامعه که ما از آن به عنوانِ‌ بافتِ متن یاد می‌کنیم در متنِ تاریخ بیهقی، به صورتِ پیچش‌ها و تناقض‌های روایی و معنایی آشکار می‌شود. این امر سبب می‌گردد خواننده در دریافتِ معنای متن دچار اشکال شود و به ناچار به تأویل و تحلیلِ متن روی بیاورد. در این مقاله، به تحلیلِ روایتِ مرگِ بونصرِ مشکان در تاریخ بیهقی با استفاده از رویکردِ تأویل گرایانه پرداخته می شود تا برخی از حقایقِ پنهان شده در متن و جنبه هایی از شیوه ویژه تاریخ‌نگاری بیهقی آشکار گردد. این مقاله، پیشنهادی است برای سود جستن از راهکارهای تأویل گرایانه جهتِ دریافتنِ معنای متن و حقایقِ پنهان شده در تاریخ بیهقی.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، تأویل ، بافتِ استبدادی ، متنِ انتقادی ، بونصر مشکان