تاثیر هورمونهای بوسرلین (آگونیست GnRH) و گونادوتروپین جفتی اسب بر بهبود آبستنی و پاسخ فحلی میش های نژاد دالاق

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هورمون های بوسرلین و گونادوتروپین جفتی اسب (eCG) بر بهبود آبستنی و پاسخ فحلی میش های نژاد دالاق بود. 60 راس میش دالاق 3/5-2/5 سال به طور تصادفی انتخاب شد. و به منظور هم زمان سازی فحلی برای 14 روز اسفنج دریافت کردند. پس از برداشت اسفنج در تیمار 1 مقدار 500 واحد بینالمللی هورمون گونادوترپین جفتی اسب بلافاصله پس از خروج اسفنج بصورت داخل عضلانی به میشها تزریق شد، در تیمار 2، مقدار 500 واحد بین المللی هورمون گونادوتروپین جفتی اسب بلافاصله پس از خروج اسفنج و 4 میکروگرم بوسرلین 24 ساعت پس از خروج اسفنج بصورت داخل عضلانی به میشها تزریق شد ، در تیمار 3، مقدار 4 میکروگرم بوسرلین 24 ساعت پس از خروج اسفنج بصورت داخل عضلانی به میش ها تزریق شد ، و در تیمار 4، یک میلی گرم محلول سالین به صورت داخل عضلانی به میش ها تزریق شد. 36 ساعت بعد از خروج اسفنج قوچ ها برای جفتگیری طبیعی وارد گله شدند و پاسخ فحلی و آبستنی میش ها ثبت شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تاثیر هورمون گونادوتروپین جفتی اسب بر میزان پاسخ فحلی و آبستنی میش های نژاد دالاق معنی داری بود (p<0.05) در حالیکه هورمون بوسرلین بر میزان پاسخ فحلی و آبستنی میش های نژاد دالاق اثر معنی داری نداشت (p<0.05).

کلیدواژه ها:

هورمون بوسرلین ، هورمون eCG ، میش دالاق