اثر هورمون های بوسرلین و hCG بر خصوصیات تولیدمثلی میش های دالاق

با توجه به اینکه هدف پرورش گوسفند تولید گوشت می باشد، افزایش نرخ بره زایی اهمیت دارد. در این طرح از هورمون های hCG و بوسرلین (آنالوگ GnRh) جهت بهبود عملکرد تولیدمثلی میش های نژاد دالاق استفاده شد. این آزمایش با استفاده از 52 راس میش دالاق اسفنج گذاری شده به مدت چهارده روز انجام شد، تیمار اول تزریق 4 میکرو گرم بوسرلین 24 ساعت بعد از خروج اسفنج به همراه تزریق 200 واحد بین المللی hCG و 12ساعت بعد از تزریق بوسرلین. تیمار دوم تزریق 200 واحد بین 36hCG ساعت بعد از خروج اسفنج، تیمار سوم تزریق 4 میکروگرم بوسرلین 24 ساعت بعد از خروج اسفنج، تیمار چهارم تزریق ا میلی گرم محلول سالین 24 ساعت بعد از خروج اسفنج، 36 ساعت بعد از خروج اسفنج قوچ ها برای جفتگیری طبیعی وارد گله شدند و نرخ میش های فحل شده، آبستنی و بره زایی ثبت شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که هورمون های بوسرلین و گونادوتروپین جفتی انسان تاثیر معنی داری بر میزان آبستنی میشهای دالاق دارد (p<0.05) اما بر میزان فحلی و زایش میش ها تاثیر معنی داری یافت نشد.

کلیدواژه ها:

هورمون بوسرلین ، هورمون hCG میش دالاق