بررسی امنیت و رابطه آن با مسکنگزینی در بافت فرسوده شهر زنجان

در حال حاضر بیش از 50 % جمعیت جهان در شهرها ساکن هستند. تراکم بالای جمعیت در مراکز شهری، باعث افزایش انواع جرایم شهری و کاهش امنیت در جوامع شهری شده است. هدف این مطالعه بررسی وضعیت امنیت و عوامل طراحی و برنامه ریزی موثر بر امنیت و اراتباط متغیر امنیت با مسکن گزینی میباشد. پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است و اطلاعات مورد نظر به صورت مشاهده، تهیه نقشههای ضروری و تکمیل پرسشنامه جمعآوری گردید و برای تحلیل آنها از نرمافزارSPSS استفاده شده است. حجم نمونه 365 خانوار میباشد که از جامعه آماری بافت فرسوده شهر زنجان انتخاب شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد متغیر امنیت و عوامل طراحی و برنامه ریزی موثر بر امنیت در سطح متوسط بوده که با شرایط مناسب فاصله دارد. همچنین بر اساس یافتهها بین مسکنگزینی و امنیت رابطه معناداری وجود دارد. یعنی به هر میزان که در محله ای امنیت بالا باشد تاثیر مثبت در افزایش مسکنپذیری آن محلات خواهد داشت

کلیدواژه ها:

امنیت ، بافت فرسوده ، مسکنگزینی ، شهر زنجان