پژواک فرهنگ شادی در شاهنامه و متون اوستایی و پهلوی
محل انتشار: همایش ملی ادبیات غنایی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 835
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LYRICLIT01_013
تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1395
چکیده مقاله:
در ایران باستان شادی مایه فزونی شور و سرورو امید و سبب بیرون شد ذهن و ضمیر انسان از سستی و انفعال مرگ آور و بی ثمربود. می توان آن را یک موهبت بزرگ ایزدی که بیش از همه مواهب در خور سپاس است، تلقی کرد. نه فقط داریوش در کتیبه خویش،اهورا مزدا آفریننده زمین و آسمان را به خاطر همین شادی که برای انسان آفرید سپاس جداگانه گفت، بلکه در اوستا و برخی کتاب هایپهلوی نیز خداوند به سبب این هدیه ارزشمند، فراوان ستوده گشت.در شاهنامه نیز که مهمترین سند فرهنگی منظوم به جای مانده از ایران باستان است به این نکته اشارات فراوان شده و جایگاهارزشمند شادی در میان ایرانیان باستان مورد تأکید قرارگرفته است که بیگمان فردوسی در پرداختن به ارزش و فلسفه شادی به سنگنوشته ها و متون اوستایی و پهلوی نظر داشته است.
نویسندگان
حسین جلالی
استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد مبارکه، دانشگاه آزاد اسلامی، مبارکه، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :