ادبیات غنایی و بازتاب سوگ و مویه در فرهنگ عامه لرستان

غنا در لغت به معنای سرود وآواز است و در اصطلاح شعری است که بیانگر احساسات وعواطف، گوینده آن باشد احساسشخصی بدان معنی که از روح و احساس شاعر مایه گرفته باشد ، وبه اعتبار این که شاعر فردی است از اجتماع ، لذا روح او نیز در بسیاریاز مسائل با تمام جامعه پیوند دارد و زبانش گویای غم ها وشادی هایی است ، که میان وی وافراد اجتماع مشترک است. و زبانها و گویشها و آداب و سنن و ارزش ها و باورها و ادبیات و هنر و دین و موسیقی و خنیاگری و صدها عنصر فرهنگی دیگر پشتوانه ی استقلال و بقایسرزمین ایران در طی هزاره ها و قرنها بوده است . این مقاله با عنوان «ادبیات غنایی و بازتاب سوگ و مویه در فرهنگ عامه لرستان» که با روش تحلیلی- توصیفی انجام گرفته است سعی دارد خلاصه ای از آداب و رسوم سوگواری که به علت عصر تکنولوژی و همچنین هجوم فرهنگ های بیگانه در حال استحاله شدن هستند، را بیان کند. و مرثیه که بخشی از شاعر و ادبیات غنایی لرستان را به خوداختصاص داده است را بازگو کند و مراسم سنتی سوگواری که بیان کننده ی تمام حالات و بروز احساسات که بازماندگان پس از مرگعزیزی در قالب مراسم به جا می آورند اعم از (مراسم سوگواری، مرثیه، مویه های سوگواری، موسیقی های سوگواری، مقام سوگواری ونمونه اشعار غنایی سوگواری) ذکر گردد.

کلیدواژه ها:

زبان ، ادبیات اقلیمی ، شعر غنایی سوگواری ، لرستان