بررسی و تحلیل انواع استعاره در ویس و رامین فخرالدین اسعد گرگانی

استعاره از ارکان علم بیان در بلاغت سنتی و از جمله عناصرخیالی است که در آثار ادبی به عنوان یکی از شگردهای بیانی به منظور تخییلو زیبایی کلام و لذت و تاثیرگذاری بیشتر بر خواننده به کار برده می شود. ویس و رامین اثر فخرالدین اسعد گرگانی از اولین منظومه هایداستانی ادبیات غنایی است که بررسی و تحلیل زبانی و محتوایی این اثر به عنوان قدیمی ترین منظومه داستانی عاشقانه بازمانده دارایاهمیت بسیاری است. از این رو کوشیده شده است تا استعاره به عنوان یکی از مهمترین و شاخص ترین عنصر بیانی در بلاغت سنتی از وجوهمختلف در این اثر بررسی و تحلیل شود. در این پژوهش ابتدا به بررسی دقیق انواع استعاره ها طبق تقسیم بندی های علمای بلاغت و ارائهتحلیل آماری از تعدد و تنوع آنها پرداخته، سپس با توجه به بسامد انواع استعاره ها در این اثر، سبک خاص و طرز تفکر ویژه فخرالدیناسعد تحلیل و تبیین شده است. بر این اساس در مجموع 8300 بیت ویس و رامین در 1218 بیت آن استعاره وجود دارد که این تعدادمعادل 14/6 درصد می باشد. پس از تشبیه (15/5 درصد). استعاره پرکاربرد ترین عنصر خیال در این اثر است. همچنین از میان تعداد کل این استعاره ها بیشترین نوع استعاره، استعاره مکنیه است که در حدود 784 بیت (معادل 64/3 درصد) از کل 1218 بیتی که دارای استعاره هستند، استعاره مکنیه وجود دارد. تعدد و تنوع استعاره های مکنیه در این اثر از برجستگی های سبکی فخرالدین اسعد گرگانی به حساب می آید.

کلیدواژه ها:

ویس و رامین ، استعاره ، اقسام استعاره ، سبک