صور خیال در آثار خواجوی کرمانی با تأکید بر استعاره

خیال (ایماژ) عنصر اصلی شعر، در همه ی تعریف های قدیم و جدید است و هر گونه معنی دیگری را در پرتو خیال می توانشاعرانه کرد. خیال به معنی تصرفات بیانی و مجازی در شعر می باشد و حاصل نوعی «تجربه» است و اغلب با زمینه ی عاطفی همراه میباشد. خواجوی کرمانی یکی از شاعران بزرگ قرن هشتم می باشد که با هنر نمایی و قدرت ذوق و اندیشه، عناصر خیال انگیز را به نحومطلوبی در شعر خود به کار گرفته است در این عناصر تشبیه بیشترین حوزه ی هنری شاعر را به خود اختصاص داده است پس از تشبیهاستعاره بیشترین بسامد را در شعر خواجو دارا می باشد به خصوص استعاره ی مکنیه تخلییه که به وفور در شعر وی یافت می شودخواننده با مطالعه ی غزلیات دلنشین این شاعر بزرگ بیشتر به اهمیت و توانایی وی واقف شده و ارزش شاعر را در پهنه ی ادب فارسی درمی یابد.این مقاله با عنوان «صور خیال در آثار خواجوی کرمانی با تأکید بر استعاره» بر آن است ضمن تعاریفی از استعاره و هدف از آن، انواع استعاره را تقسیم بندی نموده و هر کدام را با شواهدی از دیوان خواجوی کرمانی شرح دهد.

کلیدواژه ها:

صور خیال ، بیان ، زیبایی شناسی ، خواجوی کرمانی ، استعاره ، شعر فارسی