ادبیات غنایی و دفاع مقدس

غنا در لغت یعنی آوازخوانی،سرود،تغنی، خنیاگری؛ و در اصطلاح به اشعاری گفته میشود که به بیان احساسات و عواطف شخصیپرداخته است، به شرط آنکه از «احساس» و «عواطف شخصی» وسیع ترین مفاهیم آنها را در نظر بگیریم. بنابراین طیف وسیعی از معانی و مضامین شاعرانه را به خود اختصاص میدهد. موضوعاتی که در ادب فارسی حوزه شعر غنایی را تشکیل می دهند از عشق و جوانی، تاپیری و مرگ، غم و شادی و ...، تقریباً تمام موضوعات رایج است به جز حماسه و شعر تعلیمی. حتی داستان های منظوم ادب فارسی همدر مقوله شعر غنایی قرار می گیرند. در یک نگاه اجمالی: شعرهای عاشقانه، فلسفی و عرفانی، مذهبی، هجو، مدح، وصف طبیعت، همگی ازمصادیق شعر غنایی اند. اما شعر دفاع مقدس که جزیی ازادبیات مقاومت است شعر مقاومت شاخهای از شعر در ادبیات تمام ملتهاست کهویژگی های زبانی و سبکی خاصی دارد. همچنین ویژگی ها، مضامین و نقش شعر در دوره دفاع مقدس و نیز تأثیر دفاع مقدس در ادبیاتمعاصر ایران مورد بررسی قرار گرفته است. شعر مقاومت در ایران به طور جدی از زمان انقلاب مشروطیت ظهور پیدا کرد و پس از آن تحتتأثیر سانسورها و سرکوب ها و نیز مقاومت و مبارزات مردم ایران،فراز و فرودهای زیادی داشته است. بتدریج بسیاری از شاعران نسل انقلاببا دریافت مفهوم اصیل سیاست،عرفان و آگاهی اجتماعی،شعر دفاع مقدس را از نظر تصویرسازیهای نو به راهی تازه کشاندند و تحولی درادبیات معاصر و شعر مقاومت ایران پدید آوردند. درونمایه بیشتر اشعار مقاومت در دوره دفاع مقدس،مسائل مذهبی و تلمیحات عاشوراییاست که در تهییج مردم برای حضور در جبههها و برای پایداری در مقابل دشمن و ترویج فرهنگ شهادت طلبی نقش اساسی به عهدهداشته است.

کلیدواژه ها:

شعر وادبیات غنایی ، دفاع مقدس ، شعرو ویژگی های آن