جشن «چهارشنبه سوری» به عنوان یک رویداد کارناوالی (جشن سوری ازگذشته تا به امروز)

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,939

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LYRICLIT01_090

تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1395

چکیده مقاله:

از گذشته های دور هر ملتی فرهنگ و آداب و رسوم خاص خود را داشته و برخی از آن باورها تا به امروز پا بر جا مانده اند. در ایرانباستان مردم روزهای خاصی از سال را به جشن و سرور می پرداختند. گروهی از جشن های ایرانی جشن های آتش بودند آتش در بیناقوام آریایی مورد احترام و مقدس بوده است که برخی از آنها تا به امروز باقیمانده اند مانند چهارشنبه سوری که در آخرین چهارشنبهسال برپا میشود. در این که چرا چهارشنبه از بعد از اسلام زمان دقیق آن نامعلوم است برای این جشن انتخاب شده نظرات مختلفیارائه شده است. برپایی آتش در این روز برای گرم کردن زمین و از بین بردن سرما وپژمردگی بوده است. ایزد رپیثوین هنگامی که دیوزمستان به جهان یورش می آورد به زیر زمین می رود و آبها را گرم نگه می دارد تا گیاهان زنده بمانند.علاوه بردانستن پیشینه جشن سوری، چهارشنبه سوری جنبه دیگری به عنوان یک رویداد کارناوالی دارد. این جنبه از مراسمچهارشنبه سوری تا کنون چندان مورد توجه قرار نگرفته است. کارناوال نوعی خرده فرهنگ انتقادی است که آیین ها و آداب آن،هنجارهای حاکم را به پرسش می گیرند. میخائیل باختین آن را به اعتراض و رهایی مردم پیوند می دهد. چهارشنبه سوری علی رغم اینکهجشنی مردمی است و امروزه جنبه حکومتی ندارد اما ویژگی های نمادینی دارد. رویداد کارناوالی زمانی رخ میدهد که مردم با شکستنتابوها می کوشند تا هویت خود را ازطریق یک نمایش اجتماعی قوی به دست آورند.

نویسندگان

فاطمه شهریاری

کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • ابراهیم‌پور، فرشید. (1390). تاریخ گاه‌شماری و جشن‌های سوری و نوروز ...
  • ابوریحان بیرونی. (1352). التفهیم لاوائل صناعه التنجیم. با تجدید نظر ...
  • اوستا، (1370). گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه. تهران: مروارید. ...
  • بهار، مهرداد. (1374). جستاری چند در فرهنگ ایران. تهران: انتشارات ...
  • تودوروف، تزوتان. (1377). منطق گفتگویی میخائیل باختین. ترجمه داریوش کریمی. ...
  • جاحظ، ابوعثمان. (1384). نوروز باستانی (جشن ها و آیین های ...
  • رضی، هاشم. (1382). پژوهشی در گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان. ...
  • زیما، پیر و. (1381). میخائیل باختین: کارناوال، دوگونگی و رمان. ...
  • غلامحسین‌زاده، غریب‌رضا؛ غلامپور، نگار. (1387). میخائیل باختین؛ زندگی، اندیشه‌ها و ...
  • فردوسی، (1387). شاهنامه. به کوشش سعید حمیدیان. تهران: نشر قطره. ...
  • کراسنولسکا، آنا. (1382). چند چهره کلیدی در اساطیر گاهشماری ایرانی. ...
  • هینلز، جان راسل. (1383). شناخت اساطیر ایران. ترجمه و تالیف ...
  • حقانی، مهری. (1382 و 1383)، «نوروز، انوشه جشن های ایرانی». ...
  • عسکری خانقاه، اصغر؛ حسن زاده، علیرضا. (1381). «فوتبال و فردیت ...
  • نمایش کامل مراجع