واکنش سرمایه گذاران به پیاده سازی سازوکارهای راهبری بنگاه در بورس اوراق بهادار تهران

سازوکارهای نظام راهبری بنگاه،ابزارهای غیر مستقیم و احتمالا ناقص سهامداران هستند،سهامدارانی که تلاش می کنند از طریق تغییر در رفتار مدیرانی که در واقع نمایندگان آنها هستند،هزینه های نمایندگی را کاهش دهند.به دو طریق می توان از طریق کاهش عدم تقارن اطلاعاتی، رفتار مدیران را تغییر داد:( 1) کاهش مستقیم عدم تقارن اطلاعاتی به وسیله مشوق ها؛و( 2) کاهش غیرمستقیم عدم تقارن اطلاعاتی به وسیله نظارت. به ویژه، ممکن است جوایز تنها زمانی کسب شود که مدیران سطح تلاش صرف شده خود که در نتیجه آن عدم تقارن اطلاعاتی راجع به عملیات آنها کاهش یافته را آشکار سازند. علاوه بر این، امکان دارد سازوکارهای نظام راهبری بنگاه به صورت غیرمستقیم از طریق ارتقای سیستم های نظارتی و جداسازی وظیفه مدیرعامل از رییس هییت مدیره یا افزایش اعضای مستقل در هییت مدیره، عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش دهند. لذا انتظار می رود که با بهبود وضعیت نظام راهبری بنگاه، سرمایه گذاران و سهامداران، دیدگاه بهتری نسبت به شرکت داشته باشند و متعاقبا پیاده سازی سازوکارهای نظام راهبری بنگاه با واکنش مثبت سرمایه گذاران مواجه گردد. با این اوصاف، در پژوهش حاضربر اساس داده های گردآوری شده از 155 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1390 تا 1394 و با استفاده از تحلیل رگرسیون ترکیبی مورد آزمون قرار گرفت. در ابتدا آماره های توصیفی مربوط به متغیرهای وابسته و مستقل ارایه گردید. سپس یک فرضیه اصلی به همراه سه فرضیه فرعی مطرح شده که، مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج آزمون معناداری ضرایب بر اساس معادله های رگرسیون برازش شده، به طور خلاصه حاکی از این بود که بین ساختار مالکیت و بازده سهام شرکت ارتباطی معنادار و معکوس برقرار است. در واقع سرمایهگذاران به ساختار مالکیت و درصد سهام تحت تملک سهامداران عمده واکنش منفی نشان می دهند. این در حالی است که سرمایه گذاران واکنش معناداری به ویژگی های هییت مدیره نشان نمی دهند.

کلیدواژه ها:

واکنش سرمایه گذاران ، حاکمیت شرکتی ، اندازه هییت مدیره ، استقلال هییت مدیره