موانع توسعه صادرات صنایع دستی استان اصفهان (مطالعه موردی؛ کشور امارات- میناکاری)

صنایع دستی، منشا ذوق و خلاقیت هنرمند است که به کمک دست و ابزار دستی، باعث وجه تمایز محصول از مشابه ماشینی آن می شود. محملی در معرفی فرهنگ و تمدن ایرانی، اصالت و نیز توسعه اقتصادی ملت خود را ایفای نقش می کند. این صنعت- هنر بدون وابستگی به نفت، از مزیت جهانی شدن در جایگاه صادرات و افزایش اشتغال مولد برخوردار است. تنهاباتوجه به حیث فرهنگی و تاریخی، نمی توان به طرز شایسته خودکفایی صنایع دستی و توسعه صادرات آن را مطرح کرد.هدف از تحقیق حاضر، شناسایی موانع و راه های ورود بهتر و آسان تر با داشتن دانش علمی جهت مقابله با مشکلات می باشد.در این جا انواعی از راه های ورود مطابق با محصول بازرگان ذکر میشود تا تجار بازرگان بین الملل با اطمینان راه درست برای صادرات صنایع دستی را انتخاب نمایند. رکود اقتصادی، کاهش سرمایه گذاری، ضعف در عوامل اجرایی چون: بسته بندی،حمل و نقل و فقدان بانک اطلاعاتی جامع از جمله مواردی هستند که مانع از توسعه صادرات صنایع دستی گشته اند.به منظور دستیابی به شناسایی موانع توسعه صادرات میناکاری به کشور امارات، شناسایی بازار هدف و عوامل موثر بر آن، از اهمیت تحقیق حاضر می باشد.روش تحقیق از نوع کتابخانه ای است. محصولات پس از آن که تولید کننده داخلی به تولید انبوه دست یافته و جهت ارتقا و کسب سود بیشتر قصد صادرات محصول خود را دارد، اولین استراتژی ورود به بازارهای بین المللی، این است که بازرگان بازار محصول خود را بشناسد. یعنی بداند در کجا و در چه زمانی با چه مقیاسی باید وارد بازار بین الملل شود. در این مقاله با بررسی موانع توسعه ی صادرات صنایع دستی، جهت سهولت در انتخاب کمک خواهد شد و همچنین با بررسی روند تقاضا برای واردات صنایع دستی (میناکاری) کشور امارات و راه های افزایش ظرفیت در این کشور اشاره شده که در نهایت می توان پس از تحلیل، به ارائه پیشنهادات و راهکارهای مثبت در جهت توسعه صادرات دست یافت.

کلیدواژه ها:

توسعه صادرات ، صنایع دستی ، میناکاری ، بازرگانی ، بازار بین الملل.