نگرشی بر حقوق شهروندی در نظام حقوقی ایران

بهبود اوضاع زندگی آدمیان و تحقق عدالت اجتماعی هم وسیله و هم هدف توسعه همه جانبه است . برای پیشرفت و بالندگی یک جامعه، باید از تمامی ظرفیتها و توانمندی ها بهره جست و امکانات بالقوه را به بالفعل تبدیل کرد. دیگر گام نهادن جامعه در مسیر توسعه مستلزم زیست اعضای آن به مثابه عاملان برخوردار از حقوق شهروندی ا ست . شهروندی، شکل پیشرفته و تکامل یافته شهرنشینی است که تنها به چگونگی حضور ظاهری شهرنشینان در فضای فیزیکی شهر اشاره نمیکند، بلکه با اشاره ژرف تر به چگونگی زندگی، فعالیت و کسب و کار روزمره فرد شهرنشین، از ضرورت آگاهی شهرنشینان از حقوق یکدیگر و عمل به مسئولیت ها و وظایف خود در قبال اجتماعی به نام شهر سخن می گوید و آن را شرط لازم ارتقای جایگاه فرد از شهروند عضوی از یک اجتماع سیاسی است : شهرنشین به شهروند می داند. مهم ترین وظیفه ی دولت ها و مقام ها که در راستای تقویت و بهبود اجتماع کارآمد و موثر باید انجام بگیرد شهروند سازی است. از طریق فراهم نمودن امکانات، تسهیلات و ساز و کارهای لازم برای شهروندان تا آنها از حقوق شهروندیشان بهره مند شوند و ضمنا بتوانند به نحوی مناسب وظایف و تکالیف شهروندیشان را در قبال جامعه ی محلی و شهری که در آن زندگی می کنند انجام دهند.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندی ، نظام حقوقی ایران ، قانون اساسی