بررسی حقوق اقلیت های دینی در سیستم مدیریت نظام اسلامی

امروزه کمتر دولت و کشوری وجود دارد که همه افراد و اتباع آن کشور از یک نژاد بوده و دارای مذهب واحد و زبان یکسانی باشند. در غالب کشورهای دنیا اکثریتی وجود دارد که از نظر زبان، مذهب، ملیت، فرهنگ و تاریخ دارای اشتراکاتی می باشند. در این کشورها گروه های کوچکتری نیز وجود دارد که در مسائل مذهبی، زبانی، فرهنگی و تاریخی ویژگی های مشترک خود را دارند. هدف و موضوع این نوشتار تبیین حقوق اقلیت های دینی در سیستم مدیریت اسلامی و به طور اخص تر بررسی در قوانین مدیریتی جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک حکومت مبتنی بر احکام و قوانین اسلامی می باشد. به این دلیل که یکی از روش های مطالعات قومی، بررسی وضع حقوقی اقلیت ها و گروه های قومی در کشورهای دارای اقلیت است. نتایج حاکی از این است که سیستم مدیریتی در نظام اسلامی چه در حوزه ی اقتصاد و چه در حوزه ی اجتماعی و سیاسی با آنان امتیازهایی می داد. در نظام حکومتی جمهوری اسلامی به عنوان نماد حکومت اسلامی مبتنی بر سیستم مدیریتی پیامبر اسلام، سیستم های مختلف مدیریتی این امر را در تمامی قوانین جاری ساختند. چنانکه گفته شد در امر آموزشی به تدریس زبان اقلیت های دینی در کنار زبان فارسی و مجوز آموزشگاه های مختلف و حق ورود به دانشگاه ها همانند مسلمانان به آنان داده شد. در امر سیاسی نیز حق رای و انتخاب نماینده و ایجاد تشکل های سیاسی به آنان داده شد. در مسائل روز اجتماعی مانند انشعابات و ساخت و سازها و بحث های مالیاتی نیز برای آنان امتیازات ویژه ای حکومت جمهوری اسلامی ایران قائل شد.

کلیدواژه ها:

اقلیت های دینی ، فقه و حقوق اسلامی ، برابری حقوقی ، مدیریت اسلامی