رابطه سبک های مدیریت کلاس درس با انگیزش پیشرفت تحصیلی و خود نظم جویی دانش آموزان پایه هشتم شهرستان ورامین

هدف این مقاله بررسی رابطه سبک های مدیریت کلاس درس با انگیزش پیشرفت و خود نظم جویی دانش آموزان پایه هشتم شهرستان ورامین بوده. روش پژوهش از نوع مطالعات توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه هشتم دوره اول متوسطه شهرستان ورامین می باشد ،نمونه آماری 370 نفر که با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه بوده. یافته های پژوهش با استفاده از آزمون همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون نشان داد که بین سبک های مدیریت کلاس درس با انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد .اما بین سبک های مدیریت کلاس درس با خود نظم جویی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. در تحلیل نهایی پژوهش با استفاده از آزمون اسپیرمن متغیر خود نظم جویی بیشترین تاثیر را از سبک های مختلف مدیریت کلاس درس می گیرد.با اطمینان 99% می توان نتیجه گرفت بین متغیر ملاک و پیش بین(خود نظم جویی) رابطه مثبت ومعنادار وجود دارد و بین متغیر ملاک و پیش بین (انگیزش پیشرفت تحصیلی) رابطه مثبت و معناداری مشاهده نمی شود.