ارایه راهکارهای اجرایی مناسب جهت توسعه گردشگری مذهبی در راستای تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی (تولید و اشتغال)

گردشگردی اگر به درستی در راهبردهای توسعه کشورها جای بگیرد؛ میتواند اساس رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه و دستیابی به توسعه پایدار باشد. سرمایه گذاری در این صنعت در همه کشورهای دارای جاذبه های گردشگری، رو به افزایش بوده و بدین طریق سبب افزایش اشتغال میشود. گردشگری مذهبی نیز از این قاعده مستثنی نمیباشد؛ به طوریکه با توجه به استعدادهای بالقوه تاریخی، فرهنگی و طبیعی بسیاری جهت جذب گردشگر در کشورهای اسلامی، اگر مشکل ضعف مدیریت و کمبود زیرساخت های لازم این صنعت در کشورهای اسلامی نبود؛ باعث میشد تا گردشگری مذهبی جایگاه واقعی خود را در میان این کشورها کسب نماید. نتایج مطالعه حاکی از آن است با وجود آن که کشورهای اسلامی در حدود نیمی از تقاضای گردشگری جهان را دارند ولی از لحاظ کسب درآمد در جایگاه مناسبی قرار نداشته که ناشی از عدم توجه به زیرساختهای گردشگری در این کشورها بوده است. در این مقاله با مطالعه اسناد کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان سعی دارد تا عمدهترین دلایل عدم توسعه گردشگری مذهبی در کشور را شناسایی نموده و راهکارهای اجرایی متناسب با آنها را ارایه نماید. نتایج نشان داد که عمده ترین راهکارهای اجرایی لازم جهت توسعه گردشگری مذهبی و به دنبال آن افزایش اشتغال در کشور عبارتند از: بالابردن سرانه هزینه گردشگری در حد حداقل استاندارد جهانی، استقرار نظام آماری یکپارچه در حوزه گردشگری جهت تدوین برنامه های قابل اجرا، تغییر نگاه برنامهریزان و قانونگذاران به مقوله گردشگری مذهبی و قلمداد نمودن این صنعت بعنوان یک صنعت پردرآمد و اشتغال زا، توجه بیشتر به تامین مراکز اقامتی مناسب و بهبود زیرساخت های گردشگری.

کلیدواژه ها:

گردشگری مذهبی ، توسعه پایدار ، زیرساخت های گردشگری ، کشورهای اسلامی ، ایران