تعامل معنا با معناجو و معنا آفرین

معناداری از مفاهیم کلیدی مطرح در علوم مختلف است. پرداختن به مفهوم معنا در بسیاری از شاخه های علوم انسانی همچون روانشناسی، علوم اجتماعی، الهیات، اخلاق، عرفان، ادبیات و هنر به سبب ارتباط موضوع، معمول است؛ اما معناداری در علوم زیستی و تجربی نیز مورد توجه بسیارقرار گرفته است تا جائیکه بعضی متخصصان علوم پزشکی یافته هایی ارائه نموده اند که نشانگر تاثیر معناداری در سبب شناسی، سیر و بهبودی بیماریهای جسمانی است وفراگیری معنا تا آنجا پیش رفته است که بعضی از محققان از تاثیر معنا در طبیعت سخن گفته اند. دانشمندان، نویسندگان، متخصصان و هنرمندان بسیاری سعی کرده اند مفهوم معنا، فرآیند معناجویی، معناداری و معناآفرینی را تعریف و تبیین کنند. بررسی آثار و نتایج تلاشهای این افراد نشان می دهد اگرچه فرآیند تعریف معنا در ابتدا آسان بنظر می رسد، اما با ادامه تلاش، مفهوم معنا، عمق و وسعت خود را بیشتر متجلی می سازد. معنا با افرادی که در مسیر آن قدم برمی دارند ارتباط و تعامل برقرار می کند، به گونه ای که ادراک معنا، زندگی و جنبه های آن و از جمله حرکت ها و تلاش های فرد در خلق مفاهیم و آثار را جهت می دهد وتازه این ابتدای راه است که فرد، معنا جوست، اما بتدریج که در مسیر معناجویی گام های بیشتری برمی دارد، معنا در او تجلی بیشتری پیدا می کند؛ منش، گفتار و رفتارش معنابخش می شود و معناآفرین می گردد. از آنجا که معناجویی از ویژگیهای اساسی انسان است، همه انسان ها به گونه ای خاص، بدنبال رفع این نیاز هستند، تا جائیکه بعضی روانشناسان معنای زندگی هر فرد را بی همتا و منحصر به خودش می دانند. با این نگاه، هر فرد معنای زندگی اش را خودش می سازد و این معنا منحصر خود اوست. گاه افراد در مسیر یافتن معنا دچار اشتباه و انحراف می شوند و همانگونه که فرد تشنه سراب را آب می پندارد و در پی برطرف نمودن عطش، آنقدر در صحرایی خشک پیش می رود تا هلاک می شود، فرد معناجو نیز بدلیل نداشتن شناخت کافی در بیراهه قدم برمی دارد و بدون تامل راه خویش را ادامه می دهد تا جائیکه به هلاکت می رسد. پس همانطور که راه روی در بیابان ها، بدون شناخت و کمک گرفتن از راهنمایان دانا، همراه داشتن نقشه راه و جهت نما خطر گم گشتگی دارد، در مسیر معناجویی و معناداری نیز به راهنمایان خردمندی که خود، راه معنا را رفته اند نیاز است. ویژگی معناداری، با متجلی ساختن معنا در افکار، گفتار و رفتار ارتقاء می یابد، به عبارت دیگر تمرین معناداری موجب تقویت و تثبیت معناداری می گردد. ارتباط متقابل بین شناخت و رفتار در مقوله معناداری به خوبی متجلی است. تفکر معنادار موجب رفتار معنادار می گردد و تجلیات رفتاری مبتنی بر معناداری موجب تقویت و تعمیق معناداری می گردد.

کلیدواژه ها:

معنا ، معناداری ، معناجویی ، معناآفرینی