پوچ گرایی و نسبیت اخلاق

در این مقاله محقق با پذیرش تمایز معنا و غایت زندگی، به معنای آن پرداخته و در پاسخ به این سوال که آیا انسان می تواند، تنها با اتکای به خود، معنایی برای زندگی بیابد یا نه؟! جواب منفی آن را انتخاب کرده و با آنانی همراه می شود که زندگی را پوچ می دانند، کسانی که پوچگرا یا نیست انگار نامیده می شوند. در ادامه بحث با طرح دو دیدگاه تامس نیگل و والتراستیس، دو الگو برای پرداختن به نیهیلسم را بررسی و از طریق دیدگاه استیس، بحث نسبیت اخلاق را که به عنوان یکی از نتایج پوچگرایی مطرح می شود بررسی و پس از پرداختن به دو مقوله ی نسبی یا مطلق بودن اخلاق با طرح عینیت گرایی اخلاقی به عنوان معیاری که به نظر محقق می توان بر سر آن به اجماع رسید، به طور گذرا با اشاره به معناداری زندگی با ابتنای بر اخلاق، کلام خود را در همان مسیری که در آن آغاز شد، جمع بندی و به پایان می رسانیم.

کلیدواژه ها:

معنای زندگی ، غایت زندگی ، پوچگرایی ، والتراستیس ، تامس نیگل ، پوچگرایی اخلاقی ، نسبیت اخلاق ، عینیت اخلاق ، زندگی اخلاقی