بررسی و مقایسه معناداری زندگی از دیدگاه اسلام و روان شناسی فردنگر

بشر امروز بعد از نمایان شدن ظاهر پوچ مدرنیته و عبور از کوره راه های پوچ گرایی و نهیلیسم بار دیگر در جستجوی معنایی برای زندگی است، معنایی که دلیلی برای تحمل رنج ها و قبول سختی ها باشد. در دنیایی که تبلیغ مادی گری و بیشترخواهی تنها هدف شناخته شده، غایتی نامعلوم برای زندگی انسانها تصویر گشته و آنها را در وادی بی هدفی قرار داده است و چه بسا این سردرگمی ها و نداشتن هدف مشخص خود دلیل بر بودن هایی می باشد که ناامیدانه درجستجوی معنایی است. از منظر اسلام، زندگی توأم با معنای عمیقی همراه با مسئولیت سنگین بر دوش انسان می باشد و برای انسان هدف مشخصی قائل شده است. در مقایسه با آن نیز روانشناسی فردنگر آدلر با تأکید زیاد بر هدف وغایت نگری، بیان می دارد که انسان به سمت هدف های تخیلی درحرکت است، او هدف های انسان را تخیلی می داند نه واقعیت هایی که در جهان خارج است، همچنین معتقد است زندگی فاقد معنای ذاتی است و انسان خود به آن معنا می بخشد. در مقایسه این دو دیدگاه نتیجه گیری شد که هر دو دیدگاه به هدف و غایت اهمیت می دهند و انسان را به سمت کمال در حرکت می دانند ولیکن هدف هایی که اسلام مدنظر دارد واقعی است نه تخیلی. همچنین از دیدگاه اسلام زندگی دارای معنای ذاتی است و آفرینش خلقت خود شاهدی براین معناست. درحالی که در دیدگاه آدلر چنین نیست. دراین مقاله سعی شده است مقایسه عمیقی بین هدف زندگی از رویکرد اسلام و روانشناسی فردی انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

معنای ذاتی زندگی ، غایت نگری ، هدفهای تخیلی